Mama, proìte non bi so naschìu?
Proìte as preferìu
Ponner cabu a s'iscunortu
Et permìttere chi essera mortu?
Forsis in nùmene de unu dirittu
Ch'in terra sos omines ant iscrittu,
Ma in Chelu est abomìniu:
Istratzare da-e su sinu
Su printzìpiu de sa vida
Ch'intro 'e tene fit già naschida.
Mi cherìa, sì "ispeciale",
Ma no che iscartu 'e ispidale
Interràu in d'una busta.
Cale indigna sepoltura,
Miserabile e inzusta
Pro sa tua creatura!
Narami chi t'ant custrettu;
Narami chi no fist'a trettu
De mi battire a su mundu
Ca giughìas cussu male,
Su peus, su mortale,
Chi a nudd'atteru est sigundu.
Narami chi appo rejone,
Chi giughìas sa conca modìa,
Chi sentidos non ti codìat
Et chi fisti a isvariònes.
Nara chi no avìas cumpresu
Cantu fit mannu su tesoro
Chi fisti perdende et su pesu
Chi portas in su coro
Ti movat a pentimentu
Et a Deus pedas perdonu.
Misericòrdia ti vattit in donu
In d'un'iscutta, in d'unu momentu
De s'iscuriòre nde dogat su velu
E tando mama......
T'appo a connòschere in su Chelu.
Giuampedru Delogu
1.
Cantat como peràulas de dolore
Sa criadura, in sos pensamentos tuos.
Ma no pensades chi poi, ambos duos
Aìant suffridu penas chentza-amore?
Primmu de 'intrare a su duttore,
Sa mama già no curret a sos conclùos,
Ca si mancari siet unu dirittu,
Donzi mama lu timet cuss'attitu.
2.
Sa criadura, in sos pensamentos tuos.
Ma no pensades chi poi, ambos duos
Aìant suffridu penas chentza-amore?
Primmu de 'intrare a su duttore,
Sa mama già no curret a sos conclùos,
Ca si mancari siet unu dirittu,
Donzi mama lu timet cuss'attitu.
2.
No li mancat coro a chie lu faghet,
Antzis, totta vida at pensamentu
De su chi perdet in d'unu mamentu:
Pro totta vida s'austida dispiàghet.
Et si custu mundu no si disfaghet,
Toccat pensare chi su patimentu
Benit prus in conca a custas mamas,
Che a sos chi faghent custos reclamas.
3.
Antzis, totta vida at pensamentu
De su chi perdet in d'unu mamentu:
Pro totta vida s'austida dispiàghet.
Et si custu mundu no si disfaghet,
Toccat pensare chi su patimentu
Benit prus in conca a custas mamas,
Che a sos chi faghent custos reclamas.
3.
De dare giudìsciu dirittu amus,
Ma solu a contos de nostra vida;
Ca si puru s'attrivida nos leamus
De fagher a atteros ammonida,
Solu sa nostra supèrbia mustramus,
Et nos podet restare arrèschida.
No pensemus solu a sa criadura
Puru a sa mama, chentza rancura.
Et si cust'attu benit seberadu
pro milli contos, pro milli rejones,
Est su dirittu sou, no de embriones,
Chi cun difficultade-at atzettadu.
🆅 Dal sito http://vocabolariocasu.isresardegna.it/lemmi.php
Ma solu a contos de nostra vida;
Ca si puru s'attrivida nos leamus
De fagher a atteros ammonida,
Solu sa nostra supèrbia mustramus,
Et nos podet restare arrèschida.
No pensemus solu a sa criadura
Puru a sa mama, chentza rancura.
Et si cust'attu benit seberadu
pro milli contos, pro milli rejones,
Est su dirittu sou, no de embriones,
Chi cun difficultade-at atzettadu.
Iscunortu:perdita della speranza.
Istratzare: stracciare.
Sinu: seno, petto.
Tene: o a tie, te.
Interràu: o interradu, seppellito, sotterrato.
Peus: peggio
Modìa: o modde, molle, morbida.
Sentidos: sentimenti.
Isvariònes: spropositi, dissennatezze.
Pedas: chieda.
Vattit: o battit, porta.
Iscutta: attimo, momento, istante.
Criadura: neonato, bambino.
Conclùos: conclusioni.
Timet: teme.
Attitu: piagnisteo, lamento delle prefiche.
Disfaghet: disfi, disfaccia.
Conca: testa, mente.
Attrivida: ardimento, l'atto di osare.
Arrèschida: fermata in gola.
Rancura: rancore, molestia, fastidio.
Seberadu: scelto.